K75RT Café Racer
De ombouw van mijn K75RT van 1993 tot Café Racer diende geen praktisch nut. Het is puur voor de lol gedaan, want een scheurijzer is hij er niet door geworden. De inspiratie kwam overigens niet van Discovery Channel, want ik kijk geen TV, zodat ik er pas achter kwam dat Café Racers vandaag de dag een hype zijn toen mijn BMW al lang in de werkplaats van FTR Classic Motorsports in Krimpen aan den IJssel stond.
Ik ben al langer klant van FTR en ik ken mijn klassiekers, dus het verschijnsel Café Racer is voor mij al lang bekend en bij FTR stonden en staan daar uiteraard af en toe fraaie exemplaren van, te midden van de andere klassiekers en veteranen.
Ik kwam op het idee omdat de BMW K-serie standaard is voorzien met een aluminium tank. Lak eraf, polijsten en daar heb je het meest in het oog springende Café Racer accessoire al op je motor liggen.
Rob en Frank den Tieter van FTR zagen er de grap wel van in en hebben een mooi staaltje werk geleverd. Ik kwam met de motor en het idee, maar de creativiteit in de details is het werk van FTR.
De ombouw is gedaan in drie stappen over een periode van twee jaar en de motor was klaar in november 2012. De eerste stap was de verwijdering van de kuip en het plaatsen van een andere koplamp. De tweede stap was het inkorten van het achterframe, een nieuw zadel en achterlicht en een stuurkuipje. De derde ronde werd de tank gepolijst, de motor werd iets verlaagd met een Hyperpro set, het spuitwerk werd gedaan, een andere uitlaat geplaatst, een RS stuur, een rem/schakelset gemonteerd en een andere koplamp, omdat ik met de eerste lamp niet tevreden was.
Aan het motorblok werd, behalve opfrisbeurtje met een spuitbusje zwart, niets gedaan. De enige manier om er meer vermogen uit te halen is chiptuning en dat bestaat niet voor een K75. Dat is dus een kort verhaal.
Op foto 2 ziet u hem op de foto, zoals ik hem kocht in 2008.
In 2010 ging de kuip eraf (foto 3). Blij toe, want ik bleef er altijd met mijn voeten achter hangen en wat ik ook probeerde om van het windgebulder rond mijn hoofd af te komen – hogere ruit, andere helm, spoiler – niets werkte afdoende.
In 2011 werd het achterframe een stukje ingekort. De framebuizen werden naar elkaar toegebogen en voorzien van een nieuw einde. (foto 4) De aanpassing voor de bevestiging van een Honda stijl race zadel ziet u op foto 5. Het resultaat daarvan met een klassiek CEV achterlichtje ziet op op foto 6. De radiateur is een stukje teruggekanteld.
De volgende ronde was het ingrijpendst en duurde het langst. Wachten op onderdelen, problemen met de polijster enzovoorts.
Een K100RS stuur was snel gevonden en gemonteerd. Het contactslot verhuisde naar de plek achter het luchtfilter waar het stopcontact zat. (foto 7)
Het verwijderen van de ABS reservoirs (foto 8) scheelde al aardig wat kilo’s. Al met al verloor mijn motor aan gewicht, maar het komt er op neer dat een hele zware lompe motor iets minder zwaar en lomp is. Een K zal nooit een lichtgewicht worden.
Voor de Remus demper maakte FTR een elegante ophangbeugel. (foto 9)
De verbinding tussen de oude uitlaat en de nieuwe demper is maatwerk van FTR. De Remus demper is lichter dan de oude demper en produceert een beschaafd geluid. De DB-killer blijft erin, want ik hoef geen herriebak. Van de rem/schakelset van Raask werd het stuk voor de passagiersvoetsteun afgezaagd; er is toch geen plaats voor een passagier. (foto 10)
Het dashpanel werd omlaag gezet en voor de klassieke Lucas stijl koplamp maakte Rob een speciale RVS driepunts ophanging, want “dat is weer eens wat anders.” De achtergrond op foto 11 maakt wel duidelijk waarom je bij FTR aan het goede adres bent voor het betere sleutelwerk.
Aluminium spatbord (foto 12). De remschijven van Ferodo zijn er door FTR trouwens sinds kort na de aanschaf in 2008 al op gezet omdat in de oude schijven een slag zat. De standaard Brembo remmen voldoen prima en mochten blijven. Zeker na de montage van nieuwe staal omvlochten remleidingen heb ik niks te klagen over de remmen.
Het spuitwerk is van Motopaint Roland Meerman uit Ridderkerk is op foto 13 te zien.
Maar lawe eerlijk zijn, concurrentie voor een echte racer zal het niet echt worden... Rob zorgde ook voor mooie aluminium zijpaneeltjes en samen met Frank voor het polijsten van de tank. We probeerden in eerste instantie een bedrijf te vinden, dat de klus kon klaren, maar dat werd een teleurstelling. (foto 14)
We hebben nagedacht over andere wielen, maar als je zoals ik niet dol ben op de driespaaks BMW K-serie wielen is er stomweg geen betaalbaar alternatief. Dus werden de Y-wielen traditioneel goudkleurig gepoedercoat. Een verlagingsset van een Hyperpro schokbreker achter en veren van diezelfde firma voor brachten de motor iets dichter bij de grond. Dat smoelde een stuk beter. Een paar nieuwe banden kon er gelijk ook wel bij. (foto 15)
In november 2012 was de motor klaar. (foto 16 en 17)
De rijeigenschappen zijn door het gewichtsverlies wat beter dan een RT en daar zal niemand van opkijken. De remmen doen het zonder ABS en met de nieuwe remleidingen een stuk beter. Ik moet er nog steeds aan wennen dat ik sneller stilsta dan ik gewend was. Ook de Hyperpro demper en veren bevallen goed. De rest van de veranderingen heeft alleen een cosmetisch effect gehad. Over mooi valt altijd te twisten, maar dit is wat ik wilde: simpel, functioneel en niet veel meer dan het noodzakelijke.
Met vriendelijke groet,
Geert de Jonge
|
|
|
Foto 1 |
|
|
|
|
|
Foto 2 |
|
|
|
|
|
Foto 3 |
|
|
|
|
|
Foto 4 |
|
|
|
|
|
Foto 5 |
